یزدفردا :علیرضا خورشیدنام :امروز صبح برای رفتن محل کارم نزدیک به 1 ساعت چشم براه رسیدن خودروی بزرگ همگانی یا همان اتوبوس خط واحد شدم! تا اینکه ساعت 8 و 10 دقیقه آن خودروی گرامی رسید که دیدم همه سرنشینان آن دختران و بانوان هستند! چند دقیقه پس از آن خودرو دیگری رسید که سر ریز بود از پسران و مردان! از این رو من هم سوار شدم؛ این را هم بگویم که در طول زمانی که چشم براه رسیدن خودروی بزرگ همگانی بودم بارها به "زمان نما" ی - ساعت- پشت دستم نگاه کرده و هم زمان از سردی هوای صبحگاهی بهره برده بودم و خودرو بزرگ همگانی همچنان نیامده بود با خود گفته بودم ...

... مهم نیست با خود چه گفته و چه قراری گذاشته بودم که چه کنم و چه بگویم با آقای راننده ای که دیر آمده و من و چند نفر دیگر از جمله چند دانش آموز را در سرما کاشته است.

سوار که شدم همانجا در رکاب ایستادم! به آگاهی رساندم که خودرو پر بود از مسافرانی که همه دیرشان شده بود.

همانجا ایستادم و نا خودآگاه گوشم شنونده سخنان آقای راننده شد که با کنار درستی من - که او هم سرپا بود- درد دل می گفت! درد دل ها را در ادامه بشنوید! ببخشید بخوانید(البته با لهجه یزدی):

« اسمش اینه که راننده بخش خصوصی هسّم و ماشین مال خودونه، به خدا ضَلَلِش بیشتره!

یزدا کِردَن آزمایشگا! هیج جا دیه تو کشور گازوئیلا کارتی نَمِدن الّا یزد، نَمی دونِم چِتَرَه به خدا؛

صُبی هم، همه بَچا جَم شده بودن تو سازمان، از اول سال تا حالا برجی 200 تومن کمتر دادن! هِی گفتن اوتو برج مِدِم اُ ندادن! تازه این دو برجِ آخر که اصلآ هیچی شا ندادن؛ بَچای بخش دولتی هم اِتِصاب کِرده بودن! اون بیچارا هم دو برجه که فقی ماهی 100 تومنشون دادن تازه حق بیمه شونا سازمان نپرداخته، حالا ما شانس اُوُردِم که حق بیمه اون با خودونه ...»

پرسیدم: آخرش چی شد؟

گفت: «هیچی، چن تا این مسئولا اومدن و خواهش و حرف و این گَف و کارا، گفتن بِرِت تا ظهر می ریزِم به حسابِتون، ولی خیال نکنم فایده ای داشته باشه ... فوقش دو سه روز اِتِصاب مُکُنِم، آخرش دوباره برمِگردِم سرِ کارون... ولی اِقّدَری که باید یه چیزی مِگفتِم ... »

این راننده گرامی گفت: «می دونم امروزم بد روزی بود، صُبِ اولِ صُب، هم هوا سوز بدی داش هم بچه مدرسه ایا امتحان داشتن ولی شرمنده، دیه چاره ای نداشتِم ...»


به ایستگاهی رسیدم که باید پیاده می شدم؛ پیاده شدم و در درون خود از آن همه حرف ها و انتقاداتی که می خواستم انجام دهم شرمنده بودم، نمی دانم مسئولین زحمتکش ما چگونه تاب می آورند فشار این همه شرمندگی را؟!

اما در مقابل رئيس سازمان اتوبوسراني يزد و حومه: رانندگان با دريافت حقوق معوقه شان به فعاليت خود ادامه دادند